rescue me please

พี่ฟลุ๊ค 

“หรอ พี่ว่ามันก็งั้นๆ  ก็หมือนกับ’คนอื่นๆงที่พี่เคย’จูบ’ด้วยนั่นแหละ!”




ไปรด์

“คำก็โง่ สองคำก็โง่ ลองได้กับคนโง่สักครั้งดูไหมหละ เผื่อจะติดใจ”



ตอนนั้น สมัยที่เรายังรักกัน

 

“พี่ฟลุ๊ค ผมถามหน่อยดิ หัวใจผมเนี่ยะ เต้นปกติดีใช่มั๊ย?”
 

“ก็ปกติดีนะ เท่าที่พี่ฟังหัวใจก็เต้นปกติดีทุกอย่าง”
 

“โกหก! ทำไมพี่ต้องโกหกผม”
 

“โกหกอะไร พี่ไปโกหกอะไรไปรด์อีกอ่า?”
 

“ก็เรื่องหัวใจไง หัวใจผมจะเต้นปกติได้ยังไงหล่ะ”
 

“เห้ยย มันปกติจริงๆนะ”
 

“ไม่จริงอะพี่จะได้ยินเสียงหัวใจผมได้ยังไงหละ ก็ในเมื่อหัวใจผมมันอยู่ที่พี่ไปเรียบร้อยแล้วไง”
 

“o///o”
 

“เขินอะดิ ฮ่า ฮ่าฮ่า”
 

“ไปรด์กลับไปเรียนประถมใหม่เลยไป คนบ้าที่ไหนมีหัวใจสองดวง สอวนชีวะค่ายสองติดไปได้ไงเนี่ย”
 

“โห่ยย พี่ฟลุ๊คอะ “
 

“ไปรด์ แม่งไร้สาระ พี่ไม่คุยด้วยแล้ว ”
 

“เขินอะดิ”
 

“บ้า”

ถึงตอนนี้ ตอนที่เราต่างไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึก
 

“ถ้าขืนพี่ยังทำตัวเย็นชากับผมอีกละก็...”
 

“แล้วไง? นายจะทำอะไร”
 

“ผมก็จะ..” ร่างหนาไม่พูดเปล่าหากแต่ขยับใบหน้าของเขามาใกล้จนปลายจมูกโด่งได้รูปของเขาชนกับปลายจมูกผม
 

ใกล้จนผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่หายใจกระทบกับริมฝีปากสีสด

“แล้วไง
 

“ก็.. แบบนี้ไงครับ”พูดเสร็จ ริมฝีปากบางเฉียบก็บดขยี้ลงมาบนริมฝีปากนุ่มสีสดอย่างเร้าร้อน ลิ้นอุ่นไล้เลียริมฝีปากผมอย่างอ้อยอิ่ง  ความร้อนเริ่มปะทุขึ้นในตัวผม จนเผลอเคลื่อนมือบางไปไว้รั้งต้นคอเขาไว้

เขาสบตาผม ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ในขณะที่ริมฝีปากของเราสองคนยังเบียดเสียดกัน
 

 “ผมคิดแล้วว่าพี่ต้องชอบ”

มือบางเคลื่อนจากต้นคอมาไว้ที่อกแกร่งซึ่งไร้อาภรณ์ใดๆปกปิด  ใบหน้าหล่อขยับเข้ามาอีกครั้ง ก่อนที่จะนำริมฝีปากกลับมาทาบไว้อีกครั้ง
 

พลั่ก!! ผมรีบดันแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างสุดแรง ส่งผมให้เขาถอยออกไปสองสามก้าว
 

“หรอ พี่ว่ามันก็งั้นๆ  ก็หมือนกับ’คนอื่นๆงที่พี่เคย’จูบ’ด้วยนั่นแหละ!” พูดจบผมก็เดินกลับเข้าไปในห้องโดยไม่หันกลับมามองเขาอีกเลย

ไปรด์ vs พี่ฟลุ๊ค